Mirjam

 Hoe kwam je erachter dat je een melanoom had? 

Begin 2019 zag ik een zwart puntje midden in een moedervlek op mijn rechterbovenbeen. Ik had er verder geen klachten van, maar toen ik een paar dagen later toch bij de huisarts was voor iets anders, besloot ik haar even naar de moedervlek te laten kijken. Zij zag geen reden tot zorg, maar zei dat ik het wel in de gaten moest houden. Slechts een week later belde ik de huisarts weer, want het zwarte stipje besloeg inmiddels ongeveer de helft van de moedervlek. Nu vond de huisarts het wél reden tot zorg en een dag later was ik al bij de dermatoloog om de moedervlek te laten wegsnijden. Mijn vriend ging mee om mijn hand vast te houden. Op een hoop zenuwen na, ging het prima en ik was blij dat die ‘gekke’ moedervlek weg was. Dus daarmee was alles opgelost. Toch?  Een paar weken later moest ik terugkomen bij de dermatoloog voor een wondcheck en de uitslag van het biopt. Gewoon een formaliteit, dacht ik, dus ik ging in mijn eentje. En toen kreeg ik opeens te horen: je moedervlek was een melanoom. Van die woorden schrok ik echt enorm. Ik had er geen rekening mee gehouden dat dit een optie was. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan dat ik niemand had meegenomen naar deze afspraak. Wat was dit heftig om te horen! Ik moest meteen naar de medisch fotograaf om foto’s te laten maken en er werd verteld dat het litteken ruimer uitgesneden moest worden. Ook daar had ik geen rekening mee gehouden, want niemand had me verteld dat dit een mogelijkheid zou kunnen zijn. Alles werd meteen in gang gezet, terwijl ik het nieuws nog moest verwerken.

Welke behandeling heb je gekregen? Kort daarna ging ik naar het ziekenhuis voor de ingreep, die onder plaatselijke verdoving zou gebeuren. In eerste instantie spoot de arts niet genoeg verdoving in en geloofde mij niet toen ik dat aangaf. Gelukkig had ik nu wel weer mijn vriend mee. Hij nam het voor me op en uiteindelijk werd er bijverdoofd.  

Daarna was het een week wachten op de uitslag. Ze dachten wel alles weggehaald te hebben, maar toch waren dat onzekere dagen. Gelukkig werd in dit stukje huid niks geks gevonden, waardoor er geen reden was tot verder onderzoek. Ik moest alleen eens in de zoveel tijd naar het ziekenhuis om mijn moedervlekken te laten controleren. In 2021 is nog een moedervlek weggehaald op mijn zij. Ook die had ik zelf gespot en ik wilde geen risico nemen. Het bleek geen melanoom te zijn, maar liet wel wat ‘voortekenen’ ervan zien. Ik heb nu afgesproken dat ik nog één keer voor controle ga over twee jaar en vanaf dan houd ik het zelf in de gaten. 

Hoe gaat het nu met je? Het gaat nu helemaal goed met mij. Uiteraard ben ik opgelucht dat ik er op tijd bij was en dat ik mezelf heel serieus genomen heb, ook al ging het ‘maar’ om een zwart stipje. Dat zwarte stipje was in een week of twee zo duidelijk gegroeid dat ik toen al wel dacht dat er iets ‘mis’ was. Sindsdien let ik nóg beter op al mijn moedervlekken (dat zijn er minstens 500) en vertel ik vrienden en familie ook regelmatig dat ze zich écht goed moeten insmeren.  

Een goede vriendin van mijn moeder is op haar 23e aan een uitgezaaid melanoom overleden, dus het is altijd onderwerp van gesprek geweest in ons gezin. Voor mijn moeder was het dan ook een enorme schok toen ik het vertelde. Maar er is nooit angst geweest dat het fout zou aflopen. 

Hoe ben je in aanraking gekomen met Stichting Melanoom? 

Stichting Melanoom kwam ik tegen toen ik naar meer informatie zocht, want in de periode dat het speelde was ik er toch wel veel mee bezig. Het heeft me geholpen om de ervaringen van anderen te lezen en te beseffen dat je niet de enige bent die dit meemaakt. Ook had ik gevoel meer grip te krijgen op de situatie, doordat ik beter wist wat me te wachten stond. 

Waarom wil je jouw ervaring delen/wat zou je onze lezers mee willen geven? 

Dit verhaal nog eens opschrijven, betekent voor mij een klein stukje verwerking. Op deze manier kan ik dit deel van mijn geschiedenis meer een plek geven. Daarnaast schaam ik me er niet voor en vind ik het goed om wat meer bewustwording te verspreiden. Ik wil mensen op het hart drukken hun eigen en elkaars lichaam regelmatig te controleren. Daarnaast, bescherm je tegen de zon. Alleen ’s ochtends één keer insmeren met factor 20 is echt niet voldoende op een zonnige dag. Bij mij is het goed afgelopen, maar het had zomaar anders kunnen zijn.